First snow, dining hall experience & bike accident

Weer een update van wat ik hier de afgelopen tijd uitgespookt heb. Ik heb al mijn examens inmiddels terug en ik heb ze allemaal gehaald! Nu vond ik het ook allemaal best meevallen, dus had hier ook wel een beetje op gerekend, maar het is toch fijn om het zeker te weten. Het examenrooster van december is ook bekend en mijn laatste examen is al op 12 december. Ik vlieg pas 23 december terug naar Nederland, dus heb ik nog tien dagen over om te reizen:) Ik heb dan ook al een trip geboekt naar New York! Hier heb ik echt super veel zin in, maar ik heb hier de afgelopen tijd ook niet stilgezeten.

Na Thom’s vertrek ben ik opgevangen door mijn huisgenootje met pizza en wijn (altijd goed). De volgende avond ben ik naar de club op de campus geweest. Ik ben hier al vaker geweest, maar ben het steeds vergeten te noemen. Er is hier dus serieus een club op het universiteitsterrein en een pub midden in een gebouw van de universiteit. Hier loop je overdag tussen je lessen door ook langs. Dat gebouw is dan ook 24 uur per dag open. Vrij bizar moet ik zeggen, maar ben er intussen ook al wel aan gewend.

Die avond was er een live band en waren er mensen aan het stijldansen. Dat had ik hier tot dan toe nog niet gezien, maar wel erg leuk. Ik ben op een stel afgestapt en gevraagd of een club was waar zij bij zaten. Dat bleek inderdaad zo te zijn: de Swingclub. Ik heb die avond zelf ook nog gedanst en ben lid geworden van de club. Het was echt heerlijk om weer eens te dansen en heb nu elke maandag avond dansles.

Alle eerstejaars van Queens wonen hier in ‘residence’ op de campus en daarbij hoort ook het ‘mealplan’. Zij kunnen elke dag drie maaltijden eten in de ‘dining hall’(hier hebben ze dan ook een flink bedrag voor neergeteld). Je kunt daar ook gewoon betalen om één keer te eten. Dat is natuurlijk een ervaring die je niet over kunt slaan. Met een hele groep zijn we daar ’s middags naar toe gegaan om voor het bedrag van één maaltijd daar de rest van de dag te blijven zitten, zodat we daar ’s avonds nogmaals konden eten (of eigenlijk gewoon aan één stuk door eten). Wat je daar allemaal kunt krijgen is echt niet te geloven: Pasta, noodles, hamburgers, salades, belegde broodjes, ijs, fruit, taart enz. En je mag overal zoveel van nemen als je maar wil. Die eerstejaars moeten toch wel wat kilo’s aankomen na een jaar elke dag onbeperkt eten denk ik zo. Ik vond het in ieder geval lekker, maar moet er ook niet aan denken daar elke dag te eten.

Afgelopen weekend ben ik naar Algonquin Park geweest. Dat is het oudste en beroemste natuurpark van Ontario. We hadden een auto gehuurd en zijn op vrijdagmiddag het vertrokken. Het was nog een hele rit (ongeveer vijf uur) en toen we aankwamen was het al donker. Één ding viel ons, ondanks het donker, toch op: er lag sneeuw! De sneeuw, onze prachtige cottage mét openhaard en uitzicht op het water en Canadese trivial pursuit zorgden voor een geslaagde eerste avond.

De volgende dag ’s ochtends een kleine teleurstelling: de sneeuw was weg. Dat was natuurlijk wel jammer. Toch zijn we met goede moed aan een wandeling van maar liefst 5 uur begonnen, pratend over welke dieren we allemaal gingen zien. Er zouden hier namelijk bevers, wolven, elanden en beren zitten. Helaas hebben we op een chipmunk en de opgezette beren, elanden en wolven in het bezoekerscentrum niets gezien. De eigenaar van ons huisje zei dat dat waarschijnlijk door het jachtseizoen komt, de dieren verstoppen zich dan extra goed. Ookal hebben we dan geen dieren gezien, het park was echt prachtig. Het uitzicht vanaf de rotsen met de zonsondergang was echt onvergetelijk.

De volgende dag zijn we weer teruggereden naar Kingston. Het was weer echt een super weekend, al moest ik vrijdag toch wel even aan thuis denken. Het was natuurlijk de ellufde van de ellufde en dat is toch iets wat ik niet graag mis. Maar begrijp me niet verkeerd het avontuur dat ik hier aan het beleven ben had ik natuurlijk ook nooit willen missen, een keer 11-11 missen heb ik daar graag voor over.

Ik heb ook nog een klein ongelukje met mijn fiets gehad. Mijn voorwiel kwam namelijk ineens los. Gelukkig ben ik niet heel hard gevallen, al lagen al mijn boodschappen over de straat verspreid. Er kwamen wel meteen mensen om me te helpen en de man waar ik mijn fiets gekocht had heeft hem gratis gemaakt. Dat bevestigd maar weer wat ik tot nu toe al vaker ervaren heb: Canadezen zijn gewoon echt hele lieve mensen!